گوهر و صدف عرفان اسلامی

فریتیوف شووان یکی از برجسته ترین چهره های معنوی و از بزرگ ترین متفکران سنت گرای معاصر است. وی در سوئیس متولد شد و پس از چندی، به فرانسه عزیمت کرد و ادامه ی تحصیل داد. شووان در پاریس، و در پی آشنایی را آثار هنری شرق، زبان عربی را آموخت و در جریان سفر به الجزایر و آشنایی با تصوف و عرفان اسلامی و ملاقات با شیخ احمد العلوی، از اقطاب بزرگ طریقه ی شاذلیه ی دین اسلام را پذیرفت. او سرانجام، در حالی که ده ها کتاب و مقاله ی ارزشمند در زمینه های گوناگون و به ویژه معنویت و عرفان به نگارش درآورده بود، در پی یک بیماری طولانی، و در حالی که به ذکر صبحگاهی مشغول بود، زندگی خاکی را وداع گفت. گوهر و صدف عرفان اسلامی به بازشناسی گوهر دین اسلام می پردازد و به شرح لوازم و موانع شناخت آن می پردازد. شووان شناخت عرفانی را گوهر دین اسلام و عرفان اسلامی را عهده دار عرضه ی آن گوهر می داند. وی در ابتدا به برخی از خصایص زبان عربی نظیر حذف و اغراق به عنوان قالبی برای بیان برخی از حقایق عرفان اسلامی و لزوم گذر از این قالب ها و رسیدن به باطن نهان آن ها می پردازد. پس از آن، از رخنه ی عناصر شریعت ظاهری به درون حوزه ی عرفان اسلامی و علل و تأثیرات آن سخن می گوید و در عین حال، توجیهات روشنی از ناگزیر بودن پوسته یا صدف دینی عرضه می دارد. در انتها، عرفان اسلامی گوهری و باطن گرایی آن را بر نظریه ی وحدت مبتنی است عرضه می دارد و ابعاد اقنومی این وحدت را شرح می دهد.