گزیده کتاب

نبود دوستانی هم راه ، هم جهت و هم سو و قابل اعتماد که در زمان بروز سختی ها و مشکلات ، غم خوار انسان باشند ، باعث احساس تنهایی در انسان می شود …. بارها اتفاق می افتد افراد بسیاری پیرامون انسان وجود دارند ؛ اما باز انسان احساس تنهایی می کند ؛ چرا که آنان درک درستی از نیازها و خواسته های او ندارند. کسی نیست که انسان واقعا بتواند به او اعتماد کند ، خود را با او همراه سازد و در هنگام بروز سختی ها با کمک و به پشتوانه ی او حرکت کند ؛ خلاصه این که همه هستند ؛ اما مثل این که هیچ کس نیست و این همان حس تلخ و رنج آور تنهایی است.
در طول زندگی ، گاه دیروز با « خاطراتش » و فردا با « وعده هایش » با یک دیگر هم دست می شوند و ما فریب داده و خود مشغول می کنند ، و تا بخواهیم چشم باز کنیم فرصت ها از دست می رود …. چه خوب می شد اگر خنده و لذت بردن را از کودکان می آموختیم که بی پروا و به راحتی می خندند و از همه چیز لذت می برند و آن خنده را از هیچ کس دریغ نمی کنند …