کتابی که در دست دارید یکی از متون شاخص «نظریه و نقد» در این حوزه است. «کریستین متز (1931 – 1993) که یکی از تأثیرگذارترین نظریه پردازان دهه های 1970 و 1980 بود، در نشانه شناسی سینما طبقه بندی های زبان شناسی ساختاری را برای سینما به کار برد. او بر آن بود که اگرچه سینما یک «زبان به مفهوم خاص» یا نظام زبانی (مانند لاتین، فرانسوی، یا انگلیسی) نیست، اما در هر حال یک «زبان به مفهوم عام» است که رمزگان بیانی اش را می توان تحلیل یا سازمان دهی کرد تا بتوان نشان داد که سینما چگونه ساختار و امکانات خود را برای دلالتِ معنا به کار می گیرد.»
با توجه به این که دو چاپ پیشین ترجمه ی پیشگامِ آقای روبرت صافاریان از نشانه شناسی سینما در دهه های 1360 و 1370 خورشیدی این کتاب را به نمونه ای کلاسیک از مطالعات سینمایی به زبان فارسی بدل کرده، بنا بر آن شد که برای چاپ سوم این اثر نیز، سوای برخی بازنگری های مترجم، وبرایش فنیِ دیگری روی کار صورت نگیرد. امیدِ آن داریم که در کنارِ دیگر آثارِ حوزه ی «نظریه و نقد»، ارائه ی مجددِ این کتاب مقبولِ طبعِ دوستدارانِ اندیشیدن در باب سینما واقع شود.