انسان موجودی است که در میانِ دو بی نهایت قرار دارد: تکامل و سقوط. این عنصرِ مستعد میتواند برترین موجود هستی و نیز پستترین آنها شود. سرشتِ او بر نیکی است و او میتواند با قدرتِ «خرد» و «انتخاب» و راهنمایی سفیران الهی، به سوی کمال گام بگذارد، اما با این حال میتواند تسلیم هوس، غفلت و جهل شود و همه سرمایههای وجودی خود را از بین ببرد و به ورطه سقوط فروافتد. بی شک، عامل سقوط او آفتها و رذایلی است که به آنها دچار میشود، اما این آفتها کدامند؟ در این کتاب، آفتها و آسیبهای رفتاری انسان از دیدگاه قرآن، در سه بخش تنظیم شده است: انسان در قرآن، سرچشمههای رذایل و آسیبهای فردی و اجتماعی انسان.