ارزیابی الگوی تحلیلی میشل فوکو در مطالعات دینی

امروزه بسیاری از متفکران ایرانی در عرصه مطالعات سیاسی ـ اجتماعی متأثر از اندیشه نسبی گرایانه میشل فوکو هستند؛ در حالی که به دلیل مبانی ذات گرایانه و حقیقت گرایانه در اندیشه دینی باید از نگاه نسبی گرایانه گفتمانی پرهیز کرد.
نفی ازلی و ابدی بودن حقیقت و ناشی دانستن آن از گفتمان های خاص، سنخیتی با مبانی و اصول اسلامی و لایه های آن ندارد.
تن دادن به نسبت هستی شناختی، معرفتی و ارزشی این اندیشه با دین و مکتب فکری اسلام سازگار نیست. تنها لایه مورد قبول در اندیشه فوکو ارجاع دادن به یک امر واقع و بیرونی (زمینه) است که این بهره برداری نباید به تاریخ گرایی و زمینه گرایی منتهی شود.
اثر حاضر، الگوی تحلیلی میشل فوکو را در مطالعات دینی، در فصل های متعددی ارزیابی کرده است.