این اولین مجموعه از این شاعر است که در آن به صورت کلی تمامی غزلیات آیینی اش را به چاپ می رساند. سازگار که از پیشکسوتان شعر آیینی است، در اشعارش «میثم» تخلص می کند. برخی از شعرهای او در زمره ی ماناترین آثار آیینی قرار می گیرند. اشعار سازگار نه اینکه از لحاظ ادبی دارای پیچیدگی ها و اتفاقات زبانی خاصی باشند، بلکه اتفاقاً سهل ممتنع و همه فهم بودن زبان اشعار او باعث شده است که بسیار مورد توجه قرار گیرد.
اندیشه متعالی و حرف های روشنگرانه در شعر به همراه سلامت کلام و صحیح و مستند بودن وقایع در بیان مدح و مراثی اهل بیت(ع) نکته بسیار مهمی است که غلامرضا سازگار همیشه به آن ها توجه دارد و در اشعارش کمتر می توان به ایرادات محتوایی برخورد. سازگار شاعری استاد دیده و مداحی پای منبر پرورش یافته است و این امر ساختار ذهنی او را بسیار سالم بار آورده است.