نهج البلاغه، اقیانوسِ موج خیزی است که گوهرهای فراوانی از علم و معرفت را در خود، نهفته دارد؛ از آن جمله، تربیت و سیاست است که در این کتاب، به و فور به چشم می خورد؛ همان چیزی که در همیشه روزگار، دو رکن مهم جامعه بشری بوده و هست. اثر حاضر، مجموعه معارف تربیتی و سیاسی برگرفته از نامه های امیرالمومنین علی(ع) در «نهج البلاغه» است. در اثر حاضر، اندیشه سیاسی - تربیتیِ علوی در نامه های 42 تا 52 نهج البلاغه، به تفصیل بررسی شده است. در بررسی هر یک نامه ها پس از بیان شان صدور به تشریح دستورات و نکته های مورد توجه در آن پرداخته شده است. این نامه ها پیرامون جابه جایی یک نیروی کارآمد و مخلص، هشدار به حاکم فیروزآباد فارس، هشدار به زیادبن ابیه، نامه ای به عثمان بن حنیف انصاری فرماندار بصره، ترسیم سیمای زیبایی از مالک اشتر، وصیت در بستر شهادت، معاویه و گرایش دروغین به قرآن، در تنگنای حرص و آز بودن عمروعاص، نامه ای به مرزبانان، برنامه کارگزاران خراج و برنامه نماز جماعت، می باشد.