کتاب درباره هنر را با اندکی تسامح باید اثری در حوزه ی فلسفه هنر قلمداد کرد. در این اثر از منظر فلسفی و با رویکردی برخاسته از اندیشه دینی، به مباحثی چون حقیقت هنر و نسبت و مناسبات آن با دین، جایگاه هنر در جغرافیای معرفت، نسبت هنر و ارزش، رمزگرایی و نمادورزی هنر، قرآن و استخدام روایت هنری و هنر پرستشگاهی، پرداخته شده و از بسیاری از موضوعات حوزه فلسفه هنر سخن به میان آمده است. همچنین در برخی فصول، به پاره ای مباحث –مانند فقه هنر –که به نگاه اولی، از سنخ فلسفه هنر نیستند نیز پرداخته شده؛ اما آن مقال هم حاوی الگویی است برای تأسیس مبانی فقه هنر؛ بدین سان نسبتی با فلسفه هنر به معنی گسترده آن یافته است.