تاریخ بلاغت در جهان اسلام با کتاب البدیع ابن معتز آغاز شده است. این کتاب جاودانه با بهره گیری از مباحث بلاغی پراکنده و ذوق و نبوغ سرشار این خلیفه ناکام عباسی به نگارش درآمده است.
جای شگفتی است که این اثر با وجود جایگاه ممتازش در بلاغت اسلامی ـ ایرانی، هرگز در بازار نشر ایران فرصت حضور نیافته است.
از این رو مترجمان کتاب بر آن شدند در رفع این کاستی بکوشند و با مقابله چاپ های این کتاب، متنی منقّح به همراه ترجمه ای روان، تقدیم مشتاقان عرصه بلاغت کنند.
این کتاب، اگرچه امروز در مقابل پژوهش های بلاغی نمود چندانی ندارد اما تأثیر شگرف آن بر شکل گیری و رشد و تحول بلاغت اسلامی غیرقابل انکار است.
ابتدا در خصوص کتاب البدیع و محتوای آن، اصالت متن و نگارش آن، معرفی نسخه و شیوه تصحیح آن صحبت شده است.
سپس امتیازات کتاب البدیع بیان شده است.
در ادامه ترجمه فارسی متن اصلی کتاب در پنج باب آورده شده است. استعاره، تجنیس، مطابقه، بازگرداندن عجز سخن به صدر آن و مذهب کلامی از جمله مطالب این کتاب است.