شمیم کنعان (تفسیر سوره یوسف)

سوره یوسف، دوازدهمین سوره قرآن و داستان زیبا و دلربای یوسف صدیق است.

یوسفی که با پاکی نژاد و صفای نهادش، بزرگ ترین نمونه عفت و پاکدامنی و تقوا و پرهیزکاری و حفظ ایمان الهی درنهان و آشکار است و چه عجب!

هر کس که دارای مقام نبوت باشد، واجد این همه فضائل و مکارم نیز هست. و چه فضیلتی بالاتر از این که خداوند، شیرین ترین داستان ها را شرح زندگی آن نیکو رخسار قرارداد تا آیت و نشانه روشنی برای عصمت او و نمونه رَوِش زندگی و اسوه پیروی مؤمنان، باشد.

این سوره بیانگر الطاف ویژه خدا به بندگان مؤمنش ونجات آنان از گرداب مهالک است.

داستان یوسف، یکی از داستان‏ های بلند و اخلاقی قرآن است که در آن معارف اخلاقی بسیاری از جمله: عفت و پاکدامنی، تقوا، دروغ، خیانت و امیدواری، به تصویر کشیده شده است.

نویسنده، ضمن شرح تحلیلی قسمت‏ های مختلف داستان، همچون: به چاه انداختن یوسف، فروختن یوسف، یوسف در زندان، مواجهه یوسف با زن عزیز مصر و خزانه‏داری و حکومت یوسف، به شبهات و تفسیرهای ناصحیح هم پرداخته، آنها را نقد کرده است.

به عنوان نمونه از عصمت یوسف و پاکدامنی او و مفاهیم بلند این داستان دفاع، و تفاسیر سطحی و خرافاتی را رد کرده است. تفسیر، بیشتر اخلاقی و داستانی است و کمتر به واژه ‏ها و اقوال مفسران پرداخته است.

مؤلف محترم، در این تفسیر با بیان زیبا و قلم شیوایش، این کتاب را آکنده از مطالب حدیثی، تاریخی، ادبی و کلامی نموده و اشتباهات برخی از مفسران عامه را در تفسیر این سوره نمایانده است.