امامت در مذهب تشیع از جایگاه اساسی و محوری برخوردار است به طوری که این اصل، ملاک جدایی مذهب شیعه از دیگر مذاهب اسلامی می باشد.
حساسیت و اهمیت اصل امامت در طول تاریخ همواره سؤالاتی را پیرامون این اصل برانگیخته و متکلمان شیعه آن ها را بی پاسخ نگذاشته اند.
در عصر حاضر نیز سؤال هایی در این باره جامعه شیعه را به پاسخ گویی واداشته است از جمله آن ها ارتباط اصل امامت با خاتمیت پیامبر(ص) می باشد.
اثر حاضر قصد دارد به این سؤال به صورت ریشه ای پاسخ گوید،
در همین راستا ابتدا به فلسفه امامت و تبیین خاتمیت، سپس به ارتباط آن دو با یکدیگر می پردازد و ما را به این نتیجه رهنمون می سازد که نه تنها اصل امامت هیچ منافاتی با خاتمیت ندارد بلکه لازمه آن نیز می باشد.
در پایان نیز به نقد کتاب مکتب در فرآیند تکامل آقای مدرسی پرداخته می شود.