آخرین غزل

"آخرین غزل" اشاره ای است به آخرین موعود و آخرین امام شیعیان و این با مهدوی بودن غزل های کتاب ارتباط مستقیم دارد.
این کتاب دارای دو مقدمه نسبتاً مطول از دکتر محمد رضا سنگری و زکریا اخلاقی است که در آنها به نکات خوبی در حوزه شعر مهدوی (عج) و شعر انتظار اشاره شده است.
در میان ژانرهای مذهبی در شعر شاید بیشترین تحول در زمینه شعر مهدویت و انتظار رخ داده تا عرصه های دیگر با نگاهی کلی به تاریخچه این نوع از شعر آیینی می توان به سیر تحولی و تکاملی پی برد و برای دریافت بهتر این موضوع می توان به شعرهای عاشورایی از سده های اخیر تا کنون مراجعه کرد که جز نوآوری هایی جزئی در فرم و معدود در محتوا، تحول چندان و چشم گیری نداشته است ولی در شعر مهدوی(عج) و به خصوص پس از حضور جدی شاعران جوان معاصر در این وادی شاهد تغییرات اساسی هم در فرم و هم معنا هستیم.
حضور شاعر و عواطف و احساست او در شعر انتظار امروزه ملموس تر و محسوس تر شده و این وضعیت باعث نزدیک تر شدن شعر به زبان مردم و برقراری ارتباطی بهتری و عینی تر بین شعر و مخاطب شعر شده است.
در یک نگاه کلی شعر مهدوی(عج) در گذشته بیشتر به مدح اختصاص داشته و کمتر به فضای قبل از ظهور و یا مختصات انتظار و سختی های آن پرداخته شده ولی در شعر مهدوی امروز، شاعر تمام قد از لحاظ احساس و تفکر در شعر حضور جدی دارد و مطالباتی مثل؛عدالت خواهی، اعتراض به وضع موجود، ابراز دلتنگی و درخواست ظهور از موعود از زبان شاعر مطرح می شود.