مورخی افغانستانی به نام "ابرام کابلی" در زندان گوانتاناما به سر می برد. روزی او به آمریکایی ها گفت که قصد نوشتن تاریخ "بن لادن" را دارد. از آن روز آمریکایی ها به او چای سبز و شکر می دادند و قلم و کاغذ در اختیارش می گذاشتند تا هرچه دربارۀ "بن لادن" می داند، برای آن ها بنویسد. هفته ای دوبار نیز، یک پزشک و یک پروفسور آمریکایی برای دیدن او به زندان می رفتند و با تزریق آمپول های تقویتی، افکار او را تقویت می کردند. اما ابرام کابلی از ترس ملا عمر و نوچه های او به فکر راه چاره ای بود، چرا که آن ها، او را به مرگ تهدید کرده بودند. ابرام کابلی درنهایت به این فکر افتاد که از دست آن ها به کرۀ ماه فرار کند. او با دوربینی ازکرۀ ماه، افغانستان را زیر نظر داشته و حالا وقایع کابل را در زمان حکومت طالبان می بیند و می نویسد.