فرسودگی

در کتاب «فرسودگی» کریستین بوبن با نثر شعرگونه همیشگی خود، عشق خود را به نویسندگی نشان می دهد. او در سراسر این کتاب، به دوران کودکی خود رجوع می کند و فعالیت های سراسر عمرش را وابسته به چند سال ابتدایی زندگی خود می داند.

مخاطب در این اثر، با نگاه بوبن به نویسندگی و زندگی آشنا می شود و به طرز تفکر وی پی می برد. بوبن اعتقاد دارد برای نوشتن اثری ادبی، نباید به اصول خاصی پایبند بود.

در بخشی از این کتاب آمده: «من سه ساله ام، درون این سن می نویسم، حروف الفبا را برمی دارم و کلبه یا برج یا قصری درست می کنم، اگر این کلبه دیگر مناسب حال من نباشد، یکی دیگر می سازم یا پابرهنه به راهرو می روم و در خانه ای که مرکب آن را از هر چیز خالی کرده، یکه و تنها در سه سالگی آواز سر می دهم، هرگز از تنهایی تنها نمی شوم. همین جا توقف می کنم، روی این تصویر راهرو.»

پرویز سیار، نخستین مترجم آثار بوبن به زبان فارسی است. تاکنون آثاری چون «دوربین عکاسی»، اثر آنسل آدامز، «رنگ در عکاسی» نوشته هارالد مانته، «شادی در آسمان» اثر فردینان رامو، «کتاب هایی از عهد عتیق» و کتاب هایی از کریستین بوبن، با نام های «نور جهان»، «رفیق اعلی» و «کتاب بیهوده» در ایران با ترجمه پیروز سیار منتشر شده است.