طوفان البکاء در مصائب ائمه اطهار بخصوص سیدالشهدا علیهم السلام

طوفان البکاء نوشته میرزا محمد ابراهیم مروزی جوهری از معروف ترین مقتل های فارسی و به نثر و نظمی روان و استوار است ، این کتاب سال ها مورد توجه ذاکران و مداحان اهل بیت علیهم السلام بوده است. کتابی است در باب زندگی حضرت محمد (ص)، حضرت فاطمه زهرا (س) و امامان شیعه (ع) بر اساس احادیث و روایات کتاب، که به شکل توأمان نظم و نثر است، یک مقدمه و چهارده آتشکده دارد و هر آتشکده به چندین شعله تقسیم شده است. طولانی ترین و مفصل ترین آتشکده کتاب، آتشکده پنجم، مشتمل بر چهل شعله، درباره زندگی و شهادت امام حسین (ع) است.

" طوفان البکاء فی مقاتل الشهداء "از مشهورترین کتب مقاتل مورد استفاده شیعیان در سده 13 و 14 بوده که به نام "جوهری" معروف است. که در نقاط مختلف ایران قریب به دو قرن در مکتب خانه ها و مدارس سنتی قدیم، جزء دروس اصلی آنان به حساب می آمد و تدریس می شد و بسیاری از وعاظ و ذاکرین اهل بیت عصمت و طهارت از آن بهره وافی می بردند.

میرزا محمد ابراهیم مروزی جوهری شاعر فارسی سرای مرثیه گوی سده سیزدهم، نام او در برخی از چاپهای مهم ترین اثرش ، طوفان البکاء، ابراهیم ذکر شده است از تاریخ تولد وی اطلاعی در دست نیست . به گفته خودش در مقدمه طوفان البکاء، پدرش محمدباقر مروزی بوده است ، اما معلوم نیست چرا برخی منابع اصل او را از هرات دانسته اند جوهری در مقدمه طوفان البکاء نوشته که به علت ناسازگاری روزگار از موطن خود هجرت کرده است . او مدتی به سیاحت پرداخت ، سپس سالها در قزوین اقامت گزید. از این رو، بعضی او را قزوینی دانسته اند . وی در قزوین به درگاه رکن الدوله ، نواده فتحعلی شاه و حاکم صائین قلعه ، پیوست و به قصیده گویی و غزلسرایی پرداخت و از او لقب افصح الشعرا گرفت.

وی به تشویق ملامحمد صالح و آقاصالح خانبان ، از فضلا و اعیان قزوین ، طوفان البکاء را در باره مصائب اهل بیت علیهم السلام ، در مدت دو سال نوشت . در پایان طوفان البکاء، تاریخ خاتمه آن را 1250 ذکر کرده . بنابراین ، احتمالاً آن را در حدود 1248 آغاز نموده است ، اما در مقدمه ، مادّه تاریخِ تألیف کتاب را «طوفان البکاء ابیات طوفان البکاست » نوشته است . وی در اواخر عمر به اصفهان رفت و از یاران نزدیک حجت الاسلام سیدمحمد باقر شَفْتی ، فقیه بزرگ آن روزگار، گردید و در 1253 در همانجا درگذشت و در گورستان آب بخشان ، از محلات قدیمی اصفهان ، به خاک سپرده شد . بر سنگ قبر وی اشعاری در سوک او و متضمن مادّه تاریخ وفاتش ، سروده میرزابهاء، حک شده بود.