آتشکده نیر (به انضمام ترکیب بند و مراثی)

بس که خونبار است چشم خامهام

بوی خون آید همی از نامهام

ترسمش خون باز بندد راه را

سوی شه نابرده عبدالله را

آن نخستین سبط را دوم سلیل

آخرین قربانی پور خلیل

قامتش سروی ولی نو خاسته

تیشه کین شاخ او پیراسته

خاک بار ای دست بر سر خامه را

بو که بندد ره به خون این نامه را

سر برد این قصۀ جانکاه را

تا رساند نزد مهر آن ماه را

دید چون گلدستۀ باغ حسن

شاه دین را غرق گرداب فتن

کوفیان گردش سپاه اندر سپاه

چون به دور قرص مه شام سیاه

تاخت سوی حربگه نالان و زار

هم چو ذره سوی مهر تابدار

....