مجید فرید فر در دوران کودکی (پیش از وقوع انقلاب اسلامی) همراه با پدر خود به آکروبات بازی مشغول بود. به همین دلیل، سفرهای زیادی به خارج از کشور داشت و این امر، باعث شد در میان سینماگران ایرانی نیز کودکی معروف شود و از 9 سالگی در فیلم های بسیاری از همان دوران به ایفای نقش بپردازد. «مراد و لاله» نخستین فیلمی بود که وی در آن بازی کرد.
او موسیقی را به صورت خودآموخته فراگرفت و در بیشتر ساز ها تبحر داشت. شهید فرید فر از ویولن نوازان توانمند بود. به دلیل علاقه اش به موسیقی، بازیگری را رها کرد و در رشته موسیقی در هنرستان به تحصیل پرداخت.
سارا طالبی نویسنده کتاب در بخشی از مقدمه کتاب می نویسد: «مجید از خاک صحنه بلند شد و در خاک وطنش تپید و این دیگر یک نمایش نبود، بلکه زیباترین ترسیم تصویر زندگی اش از جانب خدا بود تا یاد و نامش تا ابد، در صحنه روزگار نقش ببندد و طنین لحظات ناب زندگی اش، زیباترین نواها و موسیقی های جهان را به تسلیم وادار کند. خاطرات پدر و دل نوشته های همسر، شاید بتواند پرده ای کوتاه از روح بزرگ مجید را نمایش بدهد.»
شهید فرید فر خرداد 1360، در روز های اولیه جنگ تحمیلی و در جریان حصر آبادان، هنگامی که ریاست کمیته تجریش را بر عهده داشت، به شهادت رسید.