سفر به ایران در قرن هفدهم

سفر به ایران در قرن هفدهم، به قلم دلنشین فردریک ژاکن، حکم مرواریدی درشت است در دریای پژوهش های خارجی در شاخه ایران شناسی.
این اثر که پس از انتشار در فرانسه، مدتی نایاب شد، به همت چندین تن از دوستان که در این کشور حضور داشتند، پس از چندین ماه تلاش و انتظار سرانجام پیدا و خریداری شد.

فردریک ژاکن دکترای تاریخ خود را از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرده و اکنون به تدریس و پژوهش در همین رشته مشغول است. از نظر پژوهشگران فرانسوی، سفر به ایران در قرن هفدهم، اثری غنی و به راستی منحصربه فرد است که امکان کشف سرزمین پارس در برهه ای کلیدی از تاریخ این کشور را برای خوانندگان و پژوهشگران فراهم می کند؛ زیرا با تأمل و سنجشی درباره سایر سفرنامه های نوشته شده تا آن زمان، همچون آینه ای برای دیدن و اندیشه درباره خویشتن نوشته شده است.

کتاب فردریک ژاکن بسیار پربارتر از آن چیزی است که در نگاه نخست از عنوان آن برمی آید.
این اثر، در واقع تلاش یک تاریخ نگار مدرن گرا برای بازنگری بعضی سفرنامه های متعلق به شاهدان عینی آن زمان است.
شاهدانی که به پیشه های گوناگون اشتغال داشتند: سفیر، گیاه شناس، تاجر یا فقط یک ماجراجوی ساده...
این کتاب در واقع به خوانندگان خود بیش از هرچیز، امکان درک فضایی جدید را می دهد: سرزمین پارس و غنای اقتصادی، جغرافیایی و تاریخی و نیز گوناگونی اجتماعی آن در بازه ای حساس از تاریخ این کشور که از پایان حکومت شاه عباس صفوی تا شاه سلطان حسین را دربرمی گیرد. به خصوص، نزدیکی نگاه گردشگران اروپایی را به نمایش می گذارد که خود را در میان دنیایی می دیدند که تا آن زمان برایشان هنوز چندان شناخته شده نبود، زمانی که نه تنها اروپا خود را مرکز دنیا می دانست، بلکه انگلستان و پرتغال بر سر برتری سیاسی و اقتصادی در سوحل خلیج فارس به نزاع مشغول بودند...