سفر بمباران و چند شعر دیگر

این مجموعه شعر دو بخش دارد و جمعا هجده شعر در 89صفحه با یک ورق سفید اضافی که توسط شهرستان ادب به چاپ رسیده است. تعدادی ازشعر های این مجموعه دارای نام هستند. هرچند در کلیت با شماره از یکدیگر جدا شده اند. شاعران هر نامی که تنها از روی سلیقه بر آثار خود می گذارند به نحوی دست در افکار مخاطبان خود می برند و روزنه ای از تاویل را کور می کنند. تنها زمانی نام گذاری نیاز است که اثر هنری به تکامل نرسیده است و نام اثر قسمتی ار فرم و ساختار عمودی شعر می شود و نبودن نام، نشان از عدم وجود تکه ای از بدنه اصلی و محوری شعر است.

اگر چه شعر «پیامکی برای غزه» بسیار دلنشین و خودمانی است و حس صمیمی و نزدیکی شاعر را با واقعه نشان می دهد اما باید پذیرفت که کلمه «آسفالت» از شعر بیرون زده است و انتظار می رود شاعر در سطر های قبل، فضای لازم را برای حضور چنین کلمه ای آماده کرده باشد.

مودب از جمله شاعرانی است که باید شعرهای بلند بنویسد.اوج گرفتن خیال برای او، درست مثل بلند شدن هواپیما است. باید در باند کلماتش سرعت بگیرد و به یکباره با تکان هایی هرچند اندک بلند شود. اومی تواند آنقدر اوج بگیرد که مخاطب را در اوج لذت بترساند.