تبیین رویت خداوند از منظر امام خمینی (س)

یکی از بحث های بسیار مهم در معارف اسلامی، که منشأ مباحث فراوانی بین متکلمان، فیلسوفان و عارفان شده است، مسأله لقاءالله یا رؤیت خداوند است. این بحث سبب شده تا آثار فراوانی در این زمینه ارائه گردد و از بحثهای کلیدی و مهم عقاید بشمار آید و نیز زمینه آراء متخالفی را فراهم آورده، تا آنجا که به عقایدی همچون مجسّمه و مشبّهه و معطّله کشیده شده است.این بحث در میان عارفان از جایگاه ویژه ای برخوردار است و آنان با توجه به آیات و روایات این مسئله به تحلیل و بررسی پرداخته و آن را از آمال و آرزوی اهل الله شمرده اند. چنانکه امام خمینی(س) وصول به مقاب قرب و حصول مرتبه لقاءالله را اعظم مقاصد و مطالب اهل الله می داند.

حضرت امام خمینی(س) با بیانی دیگر اصل رؤیت را ممکن می داند ولکن آن را از سنخ قلبی و از نوع حقیقت ایمان، همچون عارفان دانسته است، و بر این اعتقاد است که اگر همه حجابهای ظلمانی و نورانی برداشته شود. انسان با نور ایمان به تجلیاتی از خداوند دست پیدا می کند و محو جمال الهی می گردد و به کشف و شهودی می رسد که فنای فی الله و بقای بالله نتیجه آن خواهد بود.
تحقیق حاضر به مسئله مهم کلامی، عرفانی و فلسفی پرداخته و آن را از منظر امام خمینی(س) با توجه به سایر نظریات بررسی کرده است.