درباره روش شناسی تفکر عقلی در کتاب و سنت باید توجه داشت که هیچ گونه تحمیلی بر منابع صورت نگیرد و این گونه نباشد که روش های استدلالی به صورت مستقل و جدای از منابع دینی شکل گرفته باشد و سپس نحوه استدلال به کتاب و سنت منصوب شود.
آنچه در برداشت از کتاب و سنت باید به عنوان اصل رعایت شود، این است که برداشت کننده، خود را در معرض انوار حیات بخش دین قرار دهد و در مقام تسلیم در برابر این متن مقدس برآید و تا آنجا که ممکن است، تعلقات و گرایش های قلبی، فکری و جسمی خود را کنار گذاشته و روی به جانب معارف دین کند تا پس از تحذیر درونی خود از نسبت ناروا به دین، به مقام استظهار برسد و سپس برداشت خود را از دین در معرض تفاهم عمومی با متخصصین این فن قرار دهد تا در نهایت اگر به تفاهم رسید و نهایت بذل وسع و توان فردی و اجتماعی خود را در صحت انتصاب آن برداشت به دین اعمال نمود، آن گاه می توان این برداشت را به دین نسبت داد.