علائم ظهور

یکی از مسایلی که روایات فریقین شیعه و سنّی بر آن تأکید فراوان شده مسأله علائم ظهور امام مهدی علیه السلام در آخرالزمان است. این مسأله از مسایلی است که مورد افراط و تفریط بسیاری از مؤلّفین و خطبا واقع شده است. برخی از آنان همه علائم را مورد توجه قرار داده و آن ها را در کتاب های خود نقل کرده و برای مردم با تفاصیل فراوان بازگو می کنند و نسبت به آن اهمیّت ویژه ای قایلند، بدون آن که در سند یا دلالت آن نظر یا دقتی نمایند.
برخی دیگر نیز در این مسأله تفریط و کوتاهی کرده و بحث از آن را نه تنها بی فایده مدانند، بلکه از آن ها به اوهام تعبیر کرده و طرح آن ها را در جامعه مضرّ می دانند.
احمد امین مصری می گوید: «قضیه مهدی را جوّی غریب از خبرهای غیبی به حوادثی که در آینده تحقق می یابد احاطه کرده است… آنان روایاتی را از افرادی یهودی که در ظاهر اسلام آوردند همانند کعب الأحبار و وهب بن منبه در مورد حوادث دولت ها و عمر آن ها نقل می کنند، و با آن ها عقول مردم را پر می نمایند. و از این طریق احادیثی در کتب مسلمین به نام ملاحم پدید آمد که در آن خبر از وقایع از هر رنگی است، اخباری از عرب و روم و نیز اخباری از قتال ترک. و اخباری از بصره و بغداد، اسکندریّه، مکه و مدینه و خراب شدن این دو، و این که مهدی کوه های دیلم و قسطنطنیّه را مالک خواهد شد، و روم و انطاکیه و کلیسای طلا را فتح خواهد نمود.

این کتاب بحث علائم ظهور را مورد بررسی قرار می دهد تا نشر بعضی اوهام که اثر سوء و موجب انحراف عقول مردم می شود را دفع کرده و مسأله را روشن سازد.