رسانه ای به نام احمدی نژاد: گزارش سفر به نیویورک

"رسانه ای به نام احمدی نژاد" که سفرنامه دکتر احمدی نژاد به نیویورک می باشد، دربرگیرنده گزارش روایی و غیررسمی سفر چهارم رئیس جمهور به آمریکاست.

سفر چهارم رئیس جمهور به نیوریورک (شهریور ۸۷) برای شرکت در اجلاس شصت و چهارم سازمان ملل به خاطر بازتاب های خبری وسیع آن در عرصه رسانه ها دارای اهمیت ویژه ای است، اما روایت غالب از این سفر و سفرهای مشابه غالبا رسمی و کلیشه ای بوده است اما کتاب "رسانه ای به نام احمدی نژاد" که سفرنامه دکتر احمدی نژاد به نیویورک است دربرگیرنده گزارش روایی و غیررسمی سفر چهارم رئیس جمهور به آمریکاست.

نویسنده کتاب در در مقدمه آورده است: "احمدی نژاد هرساله مسافر ماه سپتامبر نیویورک است. نیویورک شهر پردامنه ای است، شهری که شاهراه اقتصاد، هنر و سیاست در آشوب شهر هزاره سوم پنداشته می شود. احمدی نژاد بیش از هر رئیس دولتی به میان خبرنگاران آمده است، مرد خبرسازی که خودش را خبرنگار نیز می داند."

در فصل نخست کتاب که به حواشی سفر هوایی به نیویورک پرداخته شده؛ آمده است: "از مسئولان تشریفات درباره هیئت همراه می پرسم، به غیر از بچه های دفتر و خبرنگاران، تنها چند مقام رسمی همراه ما هستند الهام وزیر دادگستری، فتح اللهی معاون سیاسی دفتر، آشتیانی معاون تشریفات، محمد زاده معاون ارتباطات، جلال زاده مدیرکل سیاسی، بهمن اخوان نماینده تفرش و اسماعیل کوثری نماینده تهران. البته وجود آقایان کوثری و اخوان هم فلسفه ای دارد. ظاهرا در سفرهای خارجی رئیس جمهور هر بار دو نماینده مجلس او را همراهی می کنند. البته نمی دانم شیوه انتخاب ایشان به حروف الفباء یا به شکل رندوم است یا به میزان نزدیکی یا دوری با مواضع دولت. هرچه هست اقدام مبارکی است. یادم افتاد که در مجلس قبلی نماینده زادگاهم از اینکه در طول چهار سال نمایندگی حتی یکبار هم به سفر خارجی نرفته است از رئیس جمهور وقت کلی گلایه کرده بود."

در صفحه ۹۳ کتاب، نگارنده شرح دیدار خود با هوشنگ امیراحمدی را که به دلال رابطه ایران و آمریکا مشهور است آورده است که مرور آن خالی از لطف نیست: "ساعت یک و نیم شب برای تنوع به لابی هتل آمدم، هوشنگ امیراحمدی را هم دیدم. امیراحمدی را دعوت به گفتگو می کنم می پذیرد و به سئوالات من با حرارت پاسخ می دهد. می پرسم چرا اخیرا گفته اید که احمدی نژاد برای کسب مجدد رای باید با آمریکا رابطه برقرار کند جواب می دهد چون این فضا را متفاوت می کند ضمن آنکه تنها احمدی نژاد این توان و تدبیر را دارد و بعد از استقلال رای و شجاعت و صراحت وی تمجید می کند.

در ادامه این مطلب والی زاده نکته ای تاریخی در مورد امیراحمدی را بیان می کند وی می نویسد "نام امیراحمدی وسوسه ام می کند که سئوالی که از مدتها قبل در ذهن داشته ام را بپرسم" نسبت شما با سپهبد امیراحمدی چیست؟" می گوید: او پدربزرگ من است. به او یادآوری می کنم که سپهبد امیراحمدی به "قصاب لرستان" معروف بود و در سالهای اولیه حکومت رضاخان مامور امنیت لرستان بود تا با کشتار و اعدام و کوچهای اجباری نظم رضاخانی را پیاده کند. امیراحمدی انکار نمی کند و می گوید "اتفاقا در زمانی به لرستان آمدم توصیه شد که خودم را به نام "احمدی" معرفی کنم اما صفای مردم لرستان نشان داد که آنها اهل کینه نیستند."

کتاب "رسانه ای به نام احمدی نژاد" نکات قابل توجهی هم دارد که کمتر در رسانه های رسمی منعکس شده است. در صفحه ۱۰۰ می خوانیم" خبرنگاری درباره اظهارات رحیم مشایی معاون رئیس جمهور مبنی بر دوستی مردم ایران و اسرائیل سئوال می کند اگر چه پاسخ احمدی نژاد پاسخ روشنی داد اما نمی دانم به چه دلیل بلافاصله مسئولان رسانه ای ریاست جمهوری به میان خبرنگاران ایرانی می آیند و می گویند "این خبر منعکس نشود! بنده می پرسم چرا؟ پاسخ می دهند "تازه موضوع خوابیده اگر دامن زده نشود بهتر است."