قدرت هوایی توانایی بهره گرفتن از بعد سوم (ارتفاع) به منظور تاثیرگذاری بر یک موقعیت و یا دشمن است.
پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران و در دوران دفاع مقدس و پس از آن به دلیل تغییر در شرایط محیطی، نگرش های متفاوتی در بعد قدرت هوایی و استفاده از ظرفیت ها و قابلیت های آن در راستای تأمین منافع مالی و نحوه مدیریت و فرماندهی با توجه به ضرورت های تقویت دفاع هوایی دچار تغییرات اساسی در نگرش و قضاوت های در سطح راهبردی کشور شده است.
این امر سبب گشته تا پیچیدگی های قدرت هوایی در انگاره های ساده اندیشانه نادیده گرفته شود و به همین دلیل تقویت وجوه مختلف این قدرت ارزشمند ملی در حوزه نظامی مغفول بماند، تا جایی که ادامه این روند در آینده ای نزدیک باعث آسیب های جدی غیرقابل جبران به این بخش از قدرت ملی نظامی خواهد شد.
در قدرت هوایی چهار اصل مطرح است:
یک- قدرت هوایی توان کلی ملت، برای پرواز است.
دو- قدرت هوایی تقسیم ناپذیر است یعنی عناصر بنیادین قدرت ملی، نیروی هوایی نظامی و هوانوردی کشوری را تحت پوشش خود قرار می دهند
سه- توان فیزیکی پرواز را برای اعمال حق سیاسی، حاکمیت پرواز و تسلط بر فضای هوایی موجود باشد.
چهار- خوداتکایی لازم را در تأمین سامانه ها و تجهیزات داشته باشد.
کتاب «ماهیت قدرت هوایی» در بخش های زیر نگاشته شده است: