ابن قبه رازی

ابن قبه رازی از معتزلیان شیعه شده در عصر غیبت صغری است که در میانه دو مدرسه کلامی امامیه کوفه و بغداد فعالیت می کرده است.

افزون بر شیخ مفید که بیشترین استفاده را از آثار ابن قبه برده و در حقیقت میراث دار اندیشه های وی به شمار می رود، متکلمان امامیه بغداد نیز توجه ویژه ای به رهیافت های کلامی او در بحث های امامت داشته اند.

در واقع باید گفت انگاره های کلامی ابن قبه در حوزه امامت عامه و خاصه جایگاه متمایزی در کلام امامیه دارد و همین امر او را به یکی از تأثیر گذارترین حلقه های جریان فکری معتزلیان شیعه شده در سیر تطور فکر امامیان تبدیل کرده است؛ این پژوهش به بازخوانی جایگاه و میراث علمی این شخصیت در تاریخ کلام شیعه پرداخته است.این کتاب از چند بخش تشکیل شده است:
1. شخصیت شناسی
2. زمانه و زمینه فکری - فرهنگی دوران ابن قبه رازی
3. روش شناسی کلامی ابن قبه
4. اندیشه های کلامی
5. فرقه های شیعه