اصل حسن نیت در قراردادها: (بررسی فقهی - حقوقی)

اصل حسن نیت از مهم ترین اصول حقوقی در نظام حقوقی رومی ژرمنی است که دو مفهوم و به تبع آن دو بعد حمایتی و الزامی دارد.
در فقه به این اصل آشکارا پرداخته نشده است.
برای استخراج اصل حسن نیت از مبانی فقهی باید در ابتدا مصادیق تعهدات ایجابی و سلبی اصل حسن نیت بررسی شود.
حتی در صورت امکان اخذ وحدت ملاک از مصادیق مثبت اصل حسن نیت، صرف این مسئله، انطباق اصل حسن نیت با فقه امامیه را اثبات نمی کند و به طور مطلق نمیتوان گفت «با استقرار در مصادیق حسن نیت در حقوق موضوعه میتوان به وجود این اصل در حقوق ما به خصوص در قرارداد ها دست یافت».
برای اثبات این مسئله علاوه بر وحدت ملاک، باید مسائل متعدد دیگری بررسی شود؛ از جمله دو مسئله رابطه حسن نیت و سوء نیت و دلالت نهی بر فساد.
بنابراین وجود مصادیق حسن نیت در فقه و حقوق ایران، آغاز استدلال است نه پایان.این کتاب از دو بخش کلی تشکیل شده که مولف محترم، در پایان هر بخش به بیان نتیجه گیری پرداخته است.
بخش اول: شناخت اصل حسن نیت
بخش دوم:جایگاه اصل حسن نیت در فقه امامیه و حقوق ایران