روزگاران 17: کتاب خونین شهر

خانمم باردار بود.
هفت ماهش می شد.
من هم که همه اش این ور و آن ور بودم توی درگیری ها، نمی توانستم بهش برسم. هرچه کردم، از شهر نرفت.
دیدم کاری از دستم نمی آید، به ش چیزهایی یاد دادم که بتواند از خودش دفاع کند. چند تا هم نارنجک دادم دستش و رفتم.
***
شاید بتوان گفت صدای اولین گلوله های جنگ خرمشهری ها شنیدند. همه چیز از خرمشهر آغاز شد.
همه ی چیزهایی که شنیده ایم و می دانیم یا نشنیده ایم و نمی دانیم.