آیت الله بهجت: مراجعه به تراجم علمای سلف به منزلۀ مراجعه به کتاب های معتبر اخلاقی است. هر کس که طالب تهذیب و ترقّی در امور معنوی است و می خواهد از زندگی و عمر خود چیزی استفاده کند، شایسته است به شرح احوال آن ها نگاه کند؛ که چه کارها می کردند.
آشنایان و نزدیکان حضرت آیت الله بهجت کرامت ایشان را نه در شفای مریض و اطلاع از غیب و طی الارض و موت اختیاری، که با وجود همه این ها، در سخنان حکیمانه و رفتار روزمرۀ ایشان می دانستند. او به راستی مصداق کاملی بود از «کُونُوا دُعٰاةَ النّٰاسِ بِغَیْرِ اَلْسِنَتِکُمْ؛ با رفتار خود، دعوت کننده [به سوی دین] باشید.»
از آن جاکه قالب و سبک داستان کوتاه، ساده، روان و کوتاه است، مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله بهجت با بهره گیری گزارش ها و مصاحبه هایی که از اطرافیان ایشان تهیه و سپس پیاده سازی، نمایه زنی و دسته بندی شده بود برای انتقال شیوه های رفتاری و معارفی است که در رفتار ساده و صادقانۀ این عارف روشن ضمیر نمود یافته بود، آنها را برای بازنویسی به دست نویسندگان متعهد و مجرب سپرد تا این خاطرات را در قالب داستان کوتاه بازنویسی کنند.
در بازنویسی این خاطرات سعی شد آن احساس و فضایی که گوینده در آن قرار داشت، بدون تغییر منتقل شود. امید آن که خداوند متعال از کاستی های ما چشم پوشد و ما را در سایۀ لطف و رحمت بی پایان خود قرار دهد.
گزیده کتاب
برای او که شیوۀ معمولش سکوت و کم گویی بود، «نگاه» میشد کبوتر نامه بر. به تک تک آدم هایی که می آمدند مسجد، نگاه می کرد. با نگاه سلام می داد، دلجویی می کرد. آن هایی را که ته صف و یا کنجی نشسته بودند و چندان به چشم نمی آمدند هم می دید. نیازمندها را رصد می کرد، به اطرافیانش می گفت: آن آقا را می بینید؟ هم او که جلوی در نشسته، این پول را بدهید بهش. یا آن دیگری را می بینید آن گوشه، این هدیه را بدهید ببرد.