درآمدی بر معنی شناسی در زبان عربی

معنیشناسی، یکی از شاخه های زبان شناسی، علمی است که به پژوهش در باب معنی می پردازد. لغت شناسان مسلمان در نوشته های خود همواره به معنی و مباحث مربوط به آن توجه داشته اند؛ اما معنیشناسی به عنوان علمی مستقل تنها در دوره معاصر هویت یافته است. معنیشناسی در راستای فهم معنی به بررسی عواملی چون تخصیص، شمول، تنزل و تقویت معنایی می پردازد. همچنین عواملی چون کژفهمی،کهنگی و ابتذال واژگان یا شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی می تواند موجب توسعة معنایی واژه ها شود که همگی در این علم بررسی می شوند. بافت و انواع آن به ویژه بافت زبانی در معنیشناسی از اهمیت ویژه برخوردار است. میدانها یا حوزه های معنایی و مباحث آن نیز از جمله مؤلفه هایی است که این علم بدان می پردازد. در این میان روابط معنایی از جمله اضداد، هم معنایی و چندمعنایی نیز در گستره علم معنیشناسی مورد بحث و مطالعه قرار می گیرد.