کتاب حاضر برای دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی به عنوان کتاب مبنایی تدوین شده است.
یکی از ویژگی ها و امتیازات شعر فارسی این است که می تواند بیانگر مطالب و مفاهیم علمی اعم از علوم انسانی و علوم محض باشد. شاعران فارسی در مدارس سنّتی پرورش می یافتند و بخشی از برنامه های آن مدارس، مقدّماتی از علوم تجربی از جمله پزشکی بود که همپایه ی علوم دینی آورده می شد:
پـزشـکـی را و دیـن را گـر نـدانـی زیـان است این جهـانی و آن جهـانی پزشکی دانشش تن را پناه است و دین دانستنش جان را سپاه است
در این کتاب کوشش شده است که کاربرد واژگان و اصطلاحات پزشکی و داروشناسی در اشعار برخی از شاعران بزرگ ایران با ذکر منابع و مآخذ نشان داده شود تا هم دانشجویان زبان و ادبیّات فارسی برای مشکلات خود راه حلی بیابند و هم دانشجویان پزشکی به اهمیّت این علم شریف پی ببرند.