بی خویشی و خویشتن داری: در نسبت تجربه عرفانی و اخلاق

کتاب حاضر بررسی فلسفی تاثیر تجربه ی عرفانی بر اخلاق است و به این مسئله می پردازد که آیا عرفان، به طور کلی، و تجربه ی عرفانی، به نحو اخص، پشتیبان رفتار اخلاقی است؟ زائل کننده آن است؟ یا اینکه الزاما تاثیری بر آن ندارد؟ به بیان ساده، این کتاب می کوشد به این سوال پاسخ گوید که: آیا عرفان، انسان ها را اخلاقی تر می کند یا غیر اخلاقی تر؟
به این منظور، نگارنده در این کتاب، در بخش نخست، به بررسی تاثیر تجربه ی عرفانی بر اخلاق در فلسفه و تحلیل آراء فیلسوفان غرب (به خصوص آراء آرتور دانتو و منتقدانش) در این زمینه و سپس، در بخش دوم، به واکاوی این مسئله در عرفان خراسان و عرفانی چون بایزید بسطامی، ابوالحسن خرقانی و ابوسعید ابوالخیر می پردازد.