همسایه دیوارها: خاطرات سرهنگ خلبان آزاده غلامرضا مرادی فر

روزی که راهی جبهه شدم دختر یک ساله ام را به آغوش کشیدم و او را بوسیدم. آرام در گوشش زمزمه کردم: به امید دیدار مجدد. این دیدار ۱۰سال بعد اتفاق افتاد. وقتی او را دیدم، دیگر آن دختر یک ساله شیرین زبان نبود؛ برای خودش خانمی به تمام معنا شده بود.