رویکردی دینی به مساله وحدت و همگرایی

کتاب حاضر در بردارنده مقالات و نوشتارهای مختلف مؤلف با رویکردی هم گرایانه و وحدت جویانه است که به مناسبت های مختلف نوشته شده اند.

فصل اول تحت عنوان «وحدت در سنت و سیره معصومین(ع)» مشتمل بر سه بحث: وحدت و مبعث،
رفتار پیامبر(ص) با پیروان ادیان و زمینه های انسجام مذهبی در صحیفه سجادیه است. نویسنده در مقاله اخیر ظرفیتِ نصوص معتبری چون صحیفه سجادیه را برای تقویت انسجام مذهبی تبیین می کند.

در فصل دوم، تحت عنوان «دین و وحدت ملی، فرهنگ دینی و انسجام اسلامی»، ظرفیت های فرهنگ دینی برای ایجاد انسجام ملی مورد توجه و بررسی قرار گرفته است و در مقالة بررسی ریشه های هم گرایی بین اهل کتاب با سایر ایرانیان در دفاع مقدس، به خوبی نشان داده شده است که دین اسلام در کنار سایر عوامل، در عمل، سبب هم گرایی و هم دلی همه ایرانیان برای دفاع از مرز و بوم کشورشان گردیده است.

در فصل سوم، با عنوان «وحدت از نگاه متفکران شیعی»، اندیشه چهار نفر از مصلحان بزرگ ایرانی و شیعی معاصر دربارة وحدت به رشته تحریر درآمده است: سید جمال الدین اسدآبادی که آغازگر هم دلی جدی سنی و شیعه است و رویکرد هم گرایانه او به نحوی از مسال تجدد متأثر است،
آیت الله العظمی بروجردی که با رویکردی سنتی به وحدت شیعه و سنی عشق می ورزید امام خمینی که هم در نظر به جدّ معتقد به وحدت ایرانیان و وحدت پیروان مذاهب شیعه و سنی بود و هم در عمل در این مسیر گام های اساسی برداشت و استاد مطهری، شاگرد برجسته امام خمینی، که هم منادی وحدت ملی و هم مقوم انسجام مذهبی بود.
اندیشه این چهار متفکر در سه مقاله «هم گرایی شیعه با اهل سنت مقایسه دو رویکرد: سید جمال الدین اسدآبادی و آیت الله العظمی بروجردی»، «کتاب و عترت از دیدگاه امام خمینی» و «مطهری و رویکردی هم گرایانه در مباحث اعتقادی» مورد بحث قرار گرفته است.

فصل چهارم با عنوان «وحدت از راه گفت وگو و دعوت»، با مقاله زمینه های ایجاد وحدت اسلامی از طریق گفت وگوی بین تمدنی آغاز می شود. مقاله دیگر تحت عنوان اصل گفت وگو و دعوت در روابط بین الملل از نگاه اسلامی، نگاهی فراتر از جهان اسلام دارد و غیرمسلمانان را نیز بر اساس گفت وگو به تقارب و تعامل و نزدیکی می خواند.