نهج البلاغه

در مقدمه اثر، شرحی روان از زندگی امیرمؤمنان (ع) آورده است، که در عین کوتاهی گیراست و بر اعتبار کتاب می افزاید. در این رهگذر، آغاز تا انجام حیات مولای متقیان با بیانات ساده توصیف شده است. در بخش دیگری نیز اعتبار نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. در این بخش آمده است که نخستین کسی که در مورد نهج البلاغه تردید آورد، «ابن خلکان اربلی»(وفات 681ق) بود. پس از وی، تعدادی دیگر این تردید را دنبال کرده اند و اسامی و حاصل کلام آن ها و پاسخ هایی که به این ادعاها داده اند، در ادامه آمده است.

در متن کتاب برای آگاهی بیشتر به بعضی از سخنرانی ها و نامه ها، مقدمه های کوتاهی که بیشتر جنبه تاریخی دارد و یا گیرنده نامه را معرفی می نماید، بر هر یک از آن ها نوشته شده است.

مترجم معتقد است که تا حد امکان کوشیده است که کلمه ای بر متن سخنان علی(ع) نیفزاید، بلکه سعی فراوان شده است که بلاغت گفتار در حد ایجاز ترجمه شود؛ اما گاه با افزایش کلمه یا کلماتی رسا، به فهم کلام کمک شده، که در این موارد ترجمه با نگارش آمیخته گردیده است.

در پایان کتاب نیز فهرست آیات، احادیث نبوی، اعلام، اماکن و کتب آمده است. جدا از این که ظاهر کتاب ضیافتی بار چشم هاست در باطن نیز غلطهای چاپی چندانی ندارد.