سرمه سعادت 26: منشور اصلاحات اقتصادی انبیا علیهم السلام

منشور اقتصاد انبیاء (علیهم السلام) با توجه به ضرورت و متقضایِ جامعه امروز، با تکیه بر آیات قرآن کریم و سیره عَملی و عِلمی برخی از پیامبران، طرحی نو از فرهنگ اقتصادی انبیاء (علیه السلام) را به تصویر کشیده است.

همچنین به مدل سازی سیره ی اقتصادی انبیاء به نَحو ارشادی و مذهبی، نه عِلمی و فلسفی پرداخته، تا راه و رَوشی اجرایی و الگویی را در تنظیم حیات مادی و روابط اقتصادی انسان ها بر مبنای اصول الهی معین کند و تنها به تعریف و تبیین الفاظ و معنا، بدون مصداق خارجی بَسنده نکند.

سیره تربیتی انبیا (علیهم السلام) در اصلاح اعتقادات و رفتار اقتصادی افراد و سیاست های حکومتی انبیا در اصلاح ارکان اقتصادی جوامع دو محور اصلی تالیف و تدوین این اثر است.

بخش نخست به سیاستگذاری و برنامه ­ریزی­ های ریشه­ ای و بنیادین پیامبرانی چون، حَضَرات آدم، نوح، ابراهیم، شعیب، موسی، عیسی (علیهم السلام) پرداخته و یادآور شده ایشان با توجه به شرایط زمانی و مکانی خاص خود، با اصلاح جهان­بینی، ایدئولوژی و بالابردن معرفت و شعور اجتماعی و بهره گیری از سرمایه های ملی و نیروهای انسانی و توجه ویژه به تولید و صنعت و عقل معاش و درایت اقتصادی، الگوی سالم اقتصادی و سبک زندگی ایده آل را طراحی نمودند و سپس به فقر زدایی و بالابردن بهره وری، اصلاح الگوی مصرف، جلوگیری از سوء استفاده های سرمایه داران و مبارزة پیگیر و مستمر با مفاسد اقتصادی و اصلاح رابطه کارگر و کارفرما پرداختند و اخلاق مداری در اقتصاد را جایگزین فعالیتهای بیمار اجتماعی و اقتصادی نمودند.

در محور دوم سیاست ها و نحوه عملکرد حَضَرات یوسف، سلیمان، داوود، ذوالقرنین (علیهم السلام) و پیامبر اسلام «صلی الله علیه و آله» بررسی شده است.

این بزرگواران با تشکیل حکومت­های دینی، اصلاح قوانین حکومتی، بهره گیری از علوم و فنون روز و کارآمد و تدوین برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت اقتصادی، آرمان های الهی را در جامعه محقق ساختند. خصوصیات و عملکرد یک مدیر موفق اقتصادی با استناد آیات قرآنی و راهکارهای دستیابی به یک اقتصاد حکومتی مستقل و پویا تَحت عنوان اقتصاد دفاعی و جهاد اقتصادی معرفی شده و چهارچوب اصلی اقتصاد دولتی به تصویر کشیده شده است.

در نهایت، اشاره شده است که مبلغان وحی و دستورات آسمانی با هدفمند نمودن اقتصاد و بالابردن نظام های ارزشی جامعه، چگونه فعالیت­ها و روش­های اقتصادیشان را به سمت جهانی و جاودانی شدن سوق دادند و عدالت، رفاه و آسایش را جایگزین فقر و ترس کردند.