روضه اصحاب چیست؟

از به هم آمیختن این دو مفهوم چه خلق خواهد شد؟ «روضه» و «اصحاب»؛ «مَرَجَ البَحرَینِ یلتَقیانِ» و چه ترکیب شهرآشوب و پرخروشی است ترکیب «روضه اصحاب»!
صدها جلد هم بنویسند معنای «روضه» و اسرار ناشناخته آن هنوز باقی است؛
داستان «اصحاب» هم...

سعی شده این اثر با دسته بندی و تبویبی خوش خوان طراحی شود و با قلمی روان تر و زلال تر و نیز فارغ از اصطلاحات تخصصی، بیشتر مباحث پیشین را پشتوانه خود قرار دهد تا مخاطب را بهتر و سریعتر با ادبیات عاشورایی آثار و نوع نگاه های مجموعه «زیر خیمه حسین» همراه کند.

این اثر در حوالی جلد دوم «مقتل مدیریتی» باید دیده شود: تبیین نظریه «امام و امت» در کربلا و با الگوی «رهبر و پیروان» با «روایت» و «درایت» در روضه های «امامِ اصحاب» و «اصحابِ امام» و حرف هایی از این دست...

کوتاه سخن، این سطور خودآموزی برای سوختن در روضه هاست...
و اصلا کاش کربلا را نشان مان دهند تا فارغ از این اوراق بسوزیم؛ آن چنان که مولای مان امام عصر(عج) می سوزد و اشک می ریزد...
تا از مقام «شنیدن» به وادی «دیدن» برسیم...
و نهایتا در منزل «شدن»، یار هفتاد و سوم امام شویم!
«روضه اصحاب» یعنی تقاضای تجربه زیستن با امام حسین،
روضه اصحاب یعنی نقشِ یارِ هفتاد و سوم امام را تجربه و تمرین نمودن.
هر چه هست این اوراق، عرض التماس و تقلّایی به آستان اوست؛ شاید بپذیرند...
چه خواهد کرد حضرت حسین با روضه خوانانش...؟!