ایجاد نظمی منطقی در هر گفت و گو ایجاب می کند که در ابتدای سخن، به گونه ی فشرده، برخی مقدمات و کلیات را که بدیهی و پذیرفته شده می انگاریم بازگو کنیم. بدون شک، تفاهم بر سر مقدمات، و یا درک این نکته از سوی طرفین یک گفت و گو که بر چه مبناهایی عقاید خود را سامان می دهند و بیان می دارند و چه تعاریفی را به عنوان پایگاه برای حرکت های منطقی خود بر می گزینند، در راه دوام بخشیدن به گفت و گو و وصول به نتایج سودمند و رسیدن به وحدت نظری پویا -بدون سوخت زمانی و مرافعات کشدار بیهوده- موثر خواهد بود.