بخش مهمی از این کتاب به شرح و بررسی آرا و افکار دلوز درباره فلسفه هنر اختصاص دارد. به عنوان مثال شرح و بررسی دیدگاه های دلوز درباره فرانسیس بیکن، نقاش مشهور ایرلندی و فرانتس کافکا حجم قابل توجهی از این کتاب را به خود اختصاص داده است.
این کتاب به منزله مقدمه ای بر فلسفه ژبل دلوز، آن را هم به عنوان نظامی فلسفی و هم به منزله تلاشی انتقادی معرفی می کند. در تفکر دلوز راجع به برخی از مستحکم ترین، جا افتاده ترین و پر دامنه ترین معتقدات مشترک ما درباره اندیشه، تجربه و واقعیت پرسش هایی مطرح می شود، با این هدف که نوعی انقلاب در چگونگی اندیشیدن وجود آورد.