صحیفه سجادیه

صحیفه سجادیه کامله، مجموعه ای از ۷۵ دعا و نیایش بوده است که امام سجاد(ع) املا کرده و محمد و برادرش زید بن علی آن را در دو نسخه نوشته اند. زید بن علی نسخ های که در اختیار داشته برای حفاظت از آن به متوکل بن هارون می دهد.

متوکل بن هارون از اصحاب جعفر صادق(ع) است و می گوید: «از من ۱۱ دعا ساقط شده و من ۶۴ دعا را روایت می کنم». متوکل مجموعه ای را که در اختیار داشته به امام جعفر صادق(ع) عرضه کرده و با نوشته محمد باقر مقابله می کند و هیچ تفاوتی بین آنها نمی یابد. او از مجموعه ۷۵ دعای صحیفه، ۶۴ دعا را می نویسد که در مجموعة حاضر تنها ۵۴ دعای آن موجود است.

بنابراین صحیفه از پر نسخه ترین کتابهای حدیثی است. نسخه های خطی این کتاب در ایران بیش از سه هزار نسخه است اگر چه بسیاری از این نسخ، برگرفته از نسخه مجلسی اول است و بدین سبب این نسخه ها تفاوت چندانی با هم ندارند. مجلسی اول تعداد طریق خود به صحیفه را بیش از ۶۵۰ هزار طریق می داند.

با این حال فصاحت و بلاغت صحیفه حاکی از آن است که نمی تواند کلام غیر معصوم باشد.