کتاب «کاربرد کهن الگو در شاهنامه» نوشته ی مصطفی باباخانی، کهن الگوهای قوم ایرانی در شاهنامه ی فردوسی را مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش که گامی بسیار کوچک به سوی بازشناسی یا شناخت هر چه بهتر جایگاه هنری فردوسی است، به ما نشان می دهد که اسطوره ها و کهن الگوها در زبان فارسی زنده و پویا هستند و همچنان که در شاهنامه فردوسی تجلی یافته اند، می توان تاثیرات آن ها را در قالب نمادها و یا دیگر تصاویر بدیعی در آثار و متون ادبی و هنری گوناگون کتبی و شفاهی تا دوران حاضر مشاهده کرد.
کتاب حاضر در پنج فصل تدوین شده است: «جستاری در مبانی نظری اسطوره»، «اسطوره در شناخت ادبیات»، «کهن الگو، مفاهیم و کارکردهای آن»، «سرچشمه های شاهنامه و تاثیرپذیری هنری و ادبی فردوسی از آن» و «کاربرد کهن الگو در شاهنامه فردوسی» عنوان فصل های آن است.