تاریخ تشیع در کردستان: تحلیل زمینه ها و روند گسترش تشیع در میان کردها

تسامح قوم کُرد در خصوص انتشار عقاید و مذاهب گوناگون در کردستان، این سرزمین را به مکانی امن برای ترویج و بسط مذاهب و فرق گوناگون تبدیل کرده است. وجود آیین های اسلام سنی (شافعی)، شیعی، مسیحی (آشوری)، یهودی، ایزدی، یارسان (کاکه ای، اهل حق، علی اللهی)، قزلباش، علوی، شَبَک، صارلی، بِجُوران، سلفی، بهایی و ... در کنار فعالیت فرق صوفیه؛ همچون طریقت های نقشبندی، قادری، نعمت اللهی، جلالی (خاکساری) و بکتاشی در کردستان، نشان از این تسامح است که کردها را از همسایگانشان، متمایز ساخته و به حق شایسته است که کردستان را «هند جهان اسلام» نامید.

در این میان،گسترش مذهب جعفری و فرق منسوب به تشیع در میان کردها، متأثر از عواملی متعدد است. این روند در کردستان ابتدا با ترویج و انتشار عقاید غلو آمیز شیعی در میان طوایفی از کردها آغاز گشت و در مرحله بعد به دلایل متعدد محیطی و انسانی ـ در نقاط خاصی از کردستان ـ به پیروی از تشیع فقاهتی اثنا عشری انجامید. آنچنان که امروزه کردهای شیعه مذهب، دومین جمعیت مذهبی مردم کُرد را بعد از شافعیان اهل سنت، تشکیل می دهند.

این کتاب در پی تحلیل زمینه ها و روند گسترش تشیع در میان کردها است.