پرتویی از ثقلین

آموزه هایی از قرآن و «معارف اهل بیت» (ع) است. نگارنده با اعتقاد بر این که قرآن انسان کامل به رشته ی تحریر درآمده است و معصومین (ع) قرآن مجسم اند و هرکس می خواهد از ویژگی های انسان کامل مطلع شود باید قرآن را بفهمد و اگر می خواهد قرآن تجسم یافته در خارج را مشاهده کند باید به سیره ی معصومین (ع) در گفتار، رفتار و یا تایید و رد عملی توسط آنان مراجعه کند کتاب خود را با توضیحاتی پیرامون حدیث ثقلین آغاز کرده و در آن به مباحث مدارک حدیث، توضیح کلمه ی ثقلین و نکات قابل استفاده از آن پرداخته است. وی عبارات، اشارات، لطایف و حقایق را مراتب «آموزه های قرآنی» دانسته و انکار حقایق را اولین مانع کمال می داند. او سرانجام تلاش خود را با موضوع مهجور بودن قرآن به پایان برده است.