اقلیت های دینی هر کشور، بخشی از جمعیت آن کشور را تشکیل می دهند که با قومیت، زبان، دین و مذهب اکثریت اختلاف دارند. بنابراین پاره ای از سیاست گذاری ها و قوانین در رابطه و تعامل با این اقلیت ها شکل می گیرد. در دولت های دینی مبتنی بر آموزه های دینی و شریعت، به خصوص در جمهوری اسلامی ایران که بیشتر افراد مسلمان هستند، معتقدان به سایر ادیان الهی به عنوان اقلیت دینی با حقوق و تکالیف مشخص به رسمیت شناخته شده اند.
نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا جایگاه اقلیت های دینی در ایران را از لحاظ فرهنگی و اجتماعی مشخص کند تا از این طریق بتوان با روش بهتری به سیاست گذاری های مناسب برای همزیستی مسالمت آمیز اقلیت ها با اکثریت و نیز تحکیم همبستگی ملی پرداخت.