جامعه پذیری دینی در ایران

جامعه پذیری فرایندی است که به وسیله آن فرد راه کارها، افکار، ارزش ها، الگوها و معیارهای فرهنگ خاص جامعه خود را یاد می گیرد و آن را جزء شخصیت خود می نماید. روش های جامعه پذیری به دو طریق آشکار و پنهان صورت می پذیرد. جامعه پذیری دینی فرآیندی است که افراد یک جامعه به تدریج با باورها، اعمال، وظایف، مراسم و نمادهای دینی جامعه خود آشنا شده و با درونی ساختن آن ها به عنوان افراد دین دار ظاهر می شوند.

در کتاب حاضر تلاش شده تا با بررسی جامعه پذیری به صورت کلی و شرح ابعاد، گونه ها و عوامل مربوط به آن، ابعاد گوناگون جامعه پذیری دینی با تأکید بر الگوهای جامعه پذیری دینی در ایران مطالعه و بررسی شود.