احمد اسماعیل بصری ملقب به احمدالحسن، از مدعیان دروغین در عرصه مهدویت، حدود 2 دهه است که تبلیغات خود را در عراق و کشورهای دیگر آغاز کرده و سابقه فعالیت های تروریستی را نیز در کارنامه خود دارد. نامبرده خود را ابتدا وصی و رسول امام زمان و یمانی موعود و پس از آن فرزند امام عصر علیه السلام معرفی نمود و در این راستا به تبلیغ و فعالیت مشغول شد.
اثر پیش رو، با رویکرد بررسی تحریفات این جریان، در یک مقدمه و 3 فصل سامان یافته است.
در مقدمه، مولف به بررسی مدعیان متعدد دروغین مهدویت در طول تاریخ و شباهت های آنان (از حرف تا عمل)، ادله دجال بصره (احمد الحسن) و روش تحقیق او و پیروانش در طرح ادعاهایشان و پیشینه تحقیق در خصوص موضوع کتاب پرداخته است.
در فصل اول که به تحریفات لفظی مدعیان اختصاص دارد، 55 مورد از این دست تحریفات بررسی و نقد شده است.
در فصل دوم سی مورد از تحریفات معنوی و در فصل سوم نیز نویسنده به بیست و پنج مورد از خطاهای فاحش احمد اسماعیل و یارانش در مسائل علمی می پردازد که آشکارا نشان دهنده اوج انحطاط علمی این جریان فکری و فقدان علم و دانش در میان آنان است، چه رسد به آن که آنها را بتوان وصی و رسول امام زمان و یاران آن حضرت دانست.
نویسنده چنان که در مقدمه کتاب تصریح کرده، حدود دویست جلد کتاب از آثار این جریان را به دقت خوانده و فیش برداری کرده و تحریفات این مدعی دروغگو را گزینش کرده است.
گزیده کتاب
پیشینه ادعای مهدویت به درازای تاریخ اسلام است. انگیزههای مختلف دنیوی سبب میشد تا افرادی برای خود یا دیگران، مدعی مهدویت شوند. معاویه قدیمیترین این ادعاها را داشت؛ جاعلان حدیث در تقابل با نفرینهای متعدد رسول خداصلی الله علیه وآله، حدیثی به این مضمون جعل کردند که پیامبر خدا دعا کرده تا او «مهدی» باشد چنین که این سخن نیز از کیسه جعل سر بر آورد که اگر معاویه را می دیدید، میگفتید این مهدی است. حتی خود مخالفان نیز درباره این روایات جعلی مناقشه و تردید دارند.