دین مبین اسلام، گونه گونی، تکثر دینی و اختلاف را یکی از سنت های خداوند در آفرینش می داند. خداوند بشر را بر پایه تنوع و اختلاف و تفاوت آفریده است، اما در عین حال می خواهد که همه ی ادیان و شرایع بر محورهای توحید و ایمان به غیب و عمل صالح گرد آیند و تنوع و اختلاف خود را ضابطه مند کنند. کتاب پیش رو با این رویکرد و با تاکید بر جنبه آشتی جویی و برابری و عدالت در اسلام به نگارش درآمده و کوشیده است در موضوع های مربوط به پیروان ادیان آسمانی در سرزمین اندلس کاوشی نو را سامان دهد. این گونه پژوهش ها می تواند در ایجاد فضای فکری سالم و تساهل و دوستی میان پیروان آیین های گوناگون در جهان اسلام و نیز پیوند فرهنگی در کشورهای اسلامی نقشی کارساز داشته باشد.