... و زمین آرام شد

محمدرضا بایرامی یکی از موفق ترین نویسندگانی است که توانسته تجربه های ناب زیستی خود را روی کاغذ بکشاند و با استفاده از تخیل خود، ناگفته های زیبا و جاندار و مهیج از زیست بوم های ایرانی را در قاب داستان بنشاند. آخرین اثر بایرامی، فیلم نامه «…و زمین آرام شد» است که بر مبنای یکی از داستان های بلند و مشهور خود با عنوان «گرگ ها از برف نمی ترسند» تالیف و منتشر شده است.

«…و زمین آرام شد» داستان زندگی و ماجراجویی دو نوجوان در منطقه سبلان است. دو نوجوان که به دنبال کشف نادیده هایی از طبیعت زیستی خود در یک روز سرد زمستانی به قصد دیدن آبشاری یخ زده از روستا خارج می شوند و درست در همین لحظات نبودنشان است که زلزله، تمامی روستا را با خاک یکسان می کند و حالا این دو نوجوان در مسیر برگشت، خود را مأمور محافظت از روستا در برابر هجوم طبیعت می بینند. سرما، گرگ ها و ترس به آنها هجوم می آورند و حالا آنها هستند که باید به ناگاه بزرگ شده و در مقابل تجربه تازه پیش رویشان تاب بیاورند.

فیلم نامه «…و زمین آرام شد» از چند منظر اثری قابل توجه به شمار می رود. از سویی این اثر را می توان نمونه ای موفق در ایجاد پیوند میان ادبیات داستانی معاصر ایران و سینما به شمار آورد. سینمایی که سال های متمادی است طبیعت و زیست بوم ایرانی در آن جای نداشته و به آن رنگ و بویی نداده است. «…و زمین آرام شد» نویدی است از اتفاقی تازه که ادامه دادن آن می تواند فصلی تازه به جلوه های بصری سینمای ایران بیافزاید.

نکته دیگر درباره این اثر زبان روایی آن است که بسیار ساده و صمیمی و نزدیک به گویش مردمان سبلان است. رعایت گویش ها، ظرافت های زیستی، ترسیم کلامی زیست بوم زندگی روستایی و توصیفی بسیار زیبا و رشک برانگیز از طبیعت سبلان را نیز باید در موفقیت و جذابیت این اثر مؤثر دانست.

در کنار این مسئله از منظر ظرائف نگارش فیلم نامه در سبک روستایی نیز باید این اثر را یکی از جان دارترین آثار تألیفی در این سال ها دانست که در ساده ترین شکل، از همان ابتدا تکلیف خود را با قصه، روایت، تم داستانی، تعلیق، کشش، گره های داستان، شخصیت پردازی و تلفیق طبیعت بی جان با شخصیت های جاندار در روایت را روشن کرده است.