در این کتاب یکی از مهم ترین گرایش های موجود در منطقه شبه قاره، یعنی «مکتب دیوبند» مورد بررسی و کنکاش قرار گرقته است. گرایشی که مرکز آن «دار العلوم» پس از الازهر مصر، بزرگ ترین مرکز علمی جهان اسلام شمرده شده و پس از مراسم حج، بزرگترین اجتماع اهل سنت در جهان را برگزار می کند.
آنچه تحقیق و آشنایی کامل با اعتقادات و محتوای این مکتب را حیاتی تر می کند، رواج این مکتب در جنوب شرق جمهوری اسلامی ایران است. بسیاری از افراد به سبب عدم آشنایی با این مکتب، پیروان آن را وهابیفرض کرده و به طور رسمی به آنها وهابی می گویند، در حالی که یکی از مهمترین دشمنان وهابیت در منطقه شبه قاره، مکتب دیوبند بوده و علمای بزرگ این مکتب علیه وهابیت، مقالات و کتاب های بسیاری نوشته اند.
در این اثر تلاش شده، به گونه ای ریشه ای،تاریخ،عقاید،و فعالیت های سیاسی این حرکت را کالبد شکافی کرده و تصویری نسبتا روشن از این مکتب ارائه دهد.
این کتاب در هشت فصل ارائه شده و نویسنده در این کتاب با پژوهشی دقیق و متقن به بررسی مکتب دیوبند و جنبش جماعت تبلیغ پرداخته است.