سیاحت غرب: سرنوشت ارواح بعد از مرگ

این کتاب ماجرای پس از مرگ و عالم برزخ را به صورت داستانی روایت می کند و در آن آیت الله آقانجفی قوچانی داستان را بر اساس احادیث رسیده از امامان شیعه درباره عالم برزخ شکل داده است.
بر اساس این گزارش، نویسنده این کتاب را به عنوان گزارش های برزخی خود معرفی کرده و آن را از زبان اول شخص روایت کرده است.
نثر «سیاحت غرب» متعلق به اوایل سده چهاردهم هجری شمسی بوده و در آن از عبارات عربی و دینی فراوانی استفاده شده است.
روایت کتاب «سیاحت غرب» با جمله «و من مُردم» آغاز می شود و به همین سادگی مخاطب را در نقطه ای متفاوت قرار می دهد.
نویسنده این اثر پس از نگارش زندگی نامه خود که بر آن نام سیاحت شرق نهاده، درباره سیاحت غرب می نویسد: «در این هنگام که سال یک هزار و سیصد و دوازده شمسی بود، گزارشات برزخی خود را نوشتم و نام این نامه را سیاحت غرب نهادم که از من به یادگار و ملت اسلام را پند باشد. پر روشن است که بدن عنصری مادی و جهان طبیعت حجابی است ضخیم و پرده ای است سخت بر روی دیده انسان از جهان دیگر و به مردن و بیرون شدن از این جهان مادی و برطرف شدن این پرده می بیند و می رسد به چیزهایی که پیش از این نمی دید و نمی رسید.»