تاریخ شفاهی (مباحث نظری، روش شناسی)

کتاب حاضر شامل هفت فصل می باشد.
در فصل نخست نویسنده ضمن بیان معنا و مفهوم تاریخ شفاهی و تمایز آن با سنت شفاهی و خاطره نویسی، به بیان اهمیت و ضرورت آن در تاریخ نگاری معاصر می پردازد و پیشینه این روش پژوهش را عنوان می کند.

در فصل دوم، ابزار مهم تاریخ شفاهی یعنی مصاحبه، توضیح داده شده است. نویسنده به تعریف اصطلاح مصاحبه و ماهیت آن در تاریخ شفاهی و اهداف مصاحبه اشاره می کند و این که مصاحبه کننده باید بداند برای یک موضوع خاص با چه افرادی مصاحبه کند و بعد از انتخاب نمونه های مربوط، باید بداند چه مراحلی را طی کند؟ چه سؤالاتی و چگونه مطرح شوند؟

فصل سوم شامل مباحث مربوط به زبان بدن و اهمیت آن در هنگام مصاحبه است. چرا که حرکات بدنی و ارتباطات غیرکلامی، در مصاحبه تاریخ شفاهی نقش بِسزایی در برقراری ارتباط بین مصاحبه گر و مصاحبه شونده دارند.

فصل چهارم با این جمله آغاز می شود که «در تاریخ نگاری شفاهی، دیواری بین گذشته و آینده کشیده نمی شود؛ بلکه آن پلی خواهد بود که تاریخ گذشته را به آینده متصل می کند.» در ادامه هم آمده است که: «در تاریخ نگاری شفاهی، به سه عامل مهم باید دقت نظر داشت: مصاحبه، استانداردهای پژوهشی، و روش کار. رعایت اصول علمی و خاص در مصاحبه و روند آن از مهم ترین بخش های مرتبط با تاریخ نگاری شفاهی است.

در فصل پنجم راهبردها و معیارهای اعتباریابی و تعمیم پذیری در تاریخ شفاهی مطرح شده اند و در فصل ششم مبانی و استانداردهای انجمن جهانی تاریخ شفاهی. در فصل پایانی هم مراکز مهم تاریخ شفاهی در ایران و جهان برشمرده شده اند.